بیایید بسوزیم، بسوزیم، بسوزیم، بسوزیم.
بسوزیم، بسوزیم، بسوزیم، بسوزیم (نه).
تمام شد، تمام شد، تمام شد، تمام شد.
تمام شد، تمام شد، تمام شد (آتش‌سوزی).
بیایید بسوزیم، در آتش اشتیاقم.
در آرزوهایم بسوزم، در زندگی‌ام بسوزم.
هر روز می‌دویدم، نمی‌توانستم متوقف شوم.
در آن زمان‌ها، همه چیز را سوزاندم.
و من همه چیز را می‌خواستم؛ افتخار اول است.
پول؟ البته که بله، حتی شهرت هم.
خودم به شدت داغ شده بودم.
نیروی محرکه جاه‌طلبی نادان و بی‌خبر من.
وقتی عرق می‌کنم، اوه.
با روغن دوش می‌گیرم تا آتش روشن کنم.
بر روی پاهایم، بر روی پاهایم،
بیشتر داغ‌تر شوم و راه خود را بدوم.
نتایج داغ و شهرت در اوج است.
به نسبت متولد نفرت هر بار بوق می‌زند.
این هم خوب است چون با طرفدارانم هستم.
با لیبل خودم و با دوستانم،
همه روز با هم شعله‌ور می‌شویم.
همدست منطقی؛ آتش‌سوزی سرگرمی بود.
هیچ چیزی ترسناک نیست؛ یک قدم جلوتر،
برو کنار (برو کنار).
اگر کسی از من بپرسد (از من بپرسد):
“درست است؛ من همان کسی هستم که آتش را روشن کردم” (روشن کردم).
حالا از من بپرس:
“چی رو انتخاب کنی؟”.
آیا آن آتش را خاموش کنم یا بیشتر شعله‌ور شوم؟ (بله، بله، بله).
تمام شده است؛ خواب‌های من هم تمام شده‌اند.
موفقیت‌های بزرگ هم تمام شده‌اند؛ سهم من هم تمام شده است.
دیگر هیچ چیز نیست؛ افراط خوب نیست.
وقتی برای تشویق دست می‌زنند باید بروی.
من آتش را روشن کردم برای خودم بود.
کی فکرش را می‌کرد که دنیا خواهد سوخت؟
وقتی کمی خنک شدم دیدم که آثار من باقی مانده‌اند.
خاموش کردنش خیلی سخت است؛ این یک آتش سوزی شدید بود (اوه لعنتی).
داغ است؛ نه نمی‌شود؛ دردناک است.
بیدار شو.
وضعیت وحشتناکی با جنبه‌های پنهان من وجود دارد.
هیچ کس نمی‌تواند این آتش را خاموش کند.
فقط من توانایی دارم؛ آتش نشان هرج و مرج (لعنتی).
اوه! حتی اگر خاموش شود مثل خاکستر خواهد بود.
به خود می‌گویم: “این راه تاریکی خواهد بود”.
یک قدم جلوتر بزرگ‌ترین مانع وجود دارد که نیاز به شمارش دارد.
سنگ‌هایی که پرتاب می‌شوند باید از آن دور شوند (بیایید بسوزیم).
اگر کسی از من بپرسد (از من بپرسد):
“درست است؛ من همان کسی هستم که آتش را روشن کردم” (روشن کردم).
حالا از من بپرس:
“چی رو انتخاب کنی؟”.
آیا آن آتش را خاموش کنم یا بیشتر شعله‌ور شوم؟
آتش سوزی.
