نپرس در هوای تو کدام لحظه گم شدم
همان همان زمان که رفتی …
من از شروع ماجرا به انتها رسیده ام
نشان به آن نشان که رفتی …
پس از تو خانه خانه نشد هوایم عاشقانه نشد
جنون مرا ندیده گرفتی …
در آن غروب سرد خزان تو را صدا زدم که بمان
ولی تو ناشنیده گرفتی …
به یک نگاه آشنا تمام هستی مرا
گره زدی به تار و پودت …
در انتهای کوچه ها دو سایه میرسد به هم
یکی منم یکی نبودت …
