عه لای مه رفته نمانده پیشم ندارم ندارم نشانه
عه روزی رفته دلم دما دم می گیره بهانه
مه پیر عشقش شدم ولی دل هنوزم جوانه
بیا دواره که بیقراره دلم برایه تو ستاره ستاره
بیا و کمتر به دل جفا کو مثل اون روزای اول با مه تا کن
عه روزی تو رفتی عه لام بی خور
نشسته به خانه ی مه گل تا کمر
یه سر خیره میشم به عکست نفس
تو از حالو روزم نداری خور
بیا دواره که بی قراره دلم برای تو ستاره ستاره
بیا و کمتر به دل جفا کو مثل او روزای اول با مه تا کو
