On the restless road to nowhere
There’s no certain peace it seems
Desire to keep on moving
Till the river of dreams
Is it just because someone told you
Is it just because you found
Old freedom feels uneasy when duty is around
When allegiance asks the questions
Old freedom twists and turns
And chokes on codes of honour
On the sword of no return
And it’s the curse of the traveller
The curse of the traveller
Got a hold of me
And it won’t let you be
And in sleepless nights
You’ll call her name
And feel loneliness cold to the bone
And when the daylight breaks
This old tired heart aches
To be such a long way, such a long way from home
And you long for the harbourlights
But you’ll never be free
Of the craving for refuge
And the call of the sea
Always wanting to sell up
But always needing to buy
So till the road leads to somewhere
And that river runs dry
It’s the curse of the traveller
Ain’t gonna let you be
The curse of the traveller
And it sure got a hold of me
در جاده بی‌پایان و بی‌هدف،
به نظر می‌رسد که آرامش قطعی وجود ندارد.
آرزو برای ادامه حرکت،
تا به رودخانه رویاها برسیم.
آیا فقط به این خاطر است که کسی به تو گفته؟
آیا فقط به این خاطر است که تو پیدا کرده‌ای؟
آزادی قدیمی وقتی وظیفه در اطراف است، احساس ناراحتی می‌کند.
وقتی وفاداری سوالات را مطرح می‌کند،
آزادی قدیمی پیچ و تاب می‌خورد
و بر روی کدهای افتخار خفه می‌شود
بر روی شمشیر بازگشت ناپذیر.
و این نفرین مسافر است،
نفرین مسافر.
من را در چنگال خود دارد
و نمی‌گذارد که باشم.
و در شب‌های بی‌خوابی،
نام او را صدا خواهی زد
و تنهایی را تا مغز استخوان حس خواهی کرد.
و وقتی روز روشن می‌شود،
این قلب خسته قدیمی درد می‌کند
که چقدر دور است، چقدر دور از خانه.
و تو برای چراغ‌های بندر آرزو می‌کنی،
اما هرگز آزاد نخواهی بود
از اشتیاق به پناهگاه و صدای دریا.
همیشه خواهان فروش هستی،
اما همیشه نیاز به خرید داری.
پس تا زمانی که جاده به جایی برسد
و آن رودخانه خشک شود.
این نفرین مسافر است،
نمی‌گذارد که باشی.
نفرین مسافر و مطمئناً من را در چنگال خود دارد.
