یه نقطه یه قطره ی خرد از قطره ها تا منه پیر
رسیده تا عرش خدا سر به ستاره زده ای
روییده بر آوار خویش هر لحظه بر تکرار خویش
یه نقطه بین دو مرد در گردش پرگار خویش
روییده بر خاک عدن خاکستر ویرانه ها
افتاده دور از اصل خویش تنهاترین دانه ها
بعد از حریق و انفجار فرونشستنه غبار
به سان سیل می رسیم ساعت صفر می رسد
در بی زمانی زمین انسان به پایان می رسد
جای رسیدن به خدا به ذات حیوان می رسد
در بی زمینی زمان در بی زمانی زمین
به صفر رکعت کرده ایم از اوج انسان ها جنین
از صفر مطلق آمده تا بینهایت می رویم
اما به بی راهیه تن به صفر مطلق می رسیم
راهیه اوج قله ایم قله بهانه ساز ماست
اما نهایت سفر نهایت نیاز ماست
حریص اوج خواستنیم حرئت گفتن نداریم
واسه عبور از پل ترس پای گذشتن نداریم
به فکر هستی فضا آتش به خاکم می زنیم
این پل پشت سر ماست که بی خبر می شکنیم
بسه تا سار سقوز رفتیم به دنبال سقوط
پرواز اما تا به کجا پرواز بر بال سقوط
بچه ها هشیاراند چشم و دل بیدارند
گوشه جان را بگشا که سوالی دارن
سبزی باغ چی شد آبی آب چی شد
بابا شهر خورشید کجاست
سبزی باغ چی شد آبی آب چی شد
شهر خورشید کجاست شب مهتاب چی شد
چی شد...
چی شد...
